woensdag 30 maart 2016

De wijde wereld na Maupertuus


Vaak staat bij de aanname van een nieuwe leerling de uitstroom al centraal. Qua zakelijke insteek lijkt de basisfilosofie van Maupertuus daarmee onverantwoord. Elke ondernemer met zakelijk vernuft zou zijn neus ophalen voor een dergelijk plan. Wat is je bestaansrecht als je probeert je leerlingen zo snel als mogelijk te laten terugkeren naar het reguliere onderwijs?
Maupertuus is een school voor kinderen met leer- en ontwikkelingsachterstanden.  We proberen de gedeukte zieltjes en gekrompen zelfbeelden weer op te poetsen, zodat leerlingen met een gezonde portie zelfvertrouwen weer terug kunnen stromen naar het reguliere onderwijs. Maupertuus biedt natuurlijk veel wat ‘gewone’ scholen niet kunnen bieden. Andersom zijn er ook zaken die gewone scholen wel hebben, maar Maupertuus weer niet kan bieden. Beide gevallen kunnen leidend zijn in de koers die we willen varen met een leerling. 
Gezien mijn functie als mentor van de tweedejaars bemoei ik me voornamelijk met de onderbouw leerlingen van het voortgezet onderwijs. Zo ontvangen wij bijvoorbeeld brugklassers voor wie de stap van het basis- naar voortgezet onderwijs net wat te groot bleek. Met wat extra ondersteuning bij het maken van planningen en aandacht voor het leren leren, blijken deze leerlingen na één of twee jaar vaak prima in staat om het onderwijs op een reguliere school voort te zetten. Uiteraard geldt bovenstaand scenario niet voor alle leerlingen. Wij hebben ook leerlingen die hun gehele middelbare school bij ons doorlopen. Soms is het leerprobleem zo groot, dat de voorkeur uitgaat naar een ‘begeleid’ en gespreid eindexamen. Een andere reden kan zijn dat het examenjaar teveel druk geeft. In het reguliere onderwijs krijg je bij het centraal schriftelijke examen alle vakken in een paar weken voorgeschoteld. Op Maupertuus nemen de leerlingen deel aan de staatsexamens. Zodoende hebben wij de mogelijkheid om de leerlingen in het vooreindexamenjaar al een aantal examens te laten maken. Zo kunnen wij de examendruk spreiden.

Een toepasselijk casus betreft een oud leerling die na de tweede klas terugstroomde naar het reguliere onderwijs.

Dankzij hevige dyslexie haperde zijn leerontwikkeling.  Als een pruttelend stoptreintje moest hij bij elk perronnetje stoppen voor extra instructie. Op Maupertuus heeft hij geleerd hoe om te gaan met deze handicap. Hij heeft geleerd welke handvatten hij moest gebruiken om zijn beperking te compenseren. Daarnaast leerde hij wat er mentaal nodig was om toch zijn doelen te bereiken. Het acceptatieproces was een lange weg vol obstakels. Vaak genoeg uitte hij het gevoel van onrecht dat hij ervoer. ‘Waarom heb ik dit?’ en ‘Dit is toch niet eerlijk?’ Maar door het vele vallen leerde hij steeds sneller weer opstaan. Meer en meer kreeg hij inzicht in zijn beperkingen. Zodoende kreeg hij meer invloed op zijn leerproces. Steeds beter bleek hij bestand tegen alweer een onvoldoende voor Engels en steeds groter werd het vertrouwen bij elk succesje. In de loop van leerjaar 2 was het treintje op stoom. Gezien zijn goede voortgang op didactisch vlak ontstond er ook ruimte om zich op sociaal terrein verder te ontwikkelen. Dit was het moment waarop hij zich terdege bewust werd van de verschillen tussen Maupertuus en het reguliere onderwijs. Steeds nadrukkelijker drong zich de vraag bij hem op of de overstap naar het reguliere onderwijs ook voor hem misschien een mogelijkheid zou zijn. Niet meer ‘anders’ zijn dan anderen en meer leeftijdsgenoten uit zijn eigen woonomgeving leren kennen, waren zijn grootste beweegredenen. Zeer legitieme motivaties en geheel volgens het gedachtegoed van Maupertuus. Aan het eind van leerjaar twee had hij genoeg bagage om de sprong te wagen. Vol verwachting klopte zijn hart. De overstap op deze TGV bleek ingrijpend. Het tempo was hoog. De persoonlijke aandacht die hij gewend was, bleek minder vanzelfsprekend. Zodoende werd er een grotere mate van zelfstandigheid verwacht, wat leidde tot een gevoel van hoge werkdruk. Maar al met al bleek hij sterk genoeg om ook deze stormen te trotseren. Dit vergrootte zijn plezier in het leren en maakte hem nog zelfverzekerder. Zijn examen heeft hij dan ook met glans behaald. Inmiddels dendert hij door op de TIO, zijn eindeloze dromen aan de horizon tegemoet. Onderweg volop genietend van de wijde wereld na Maupertuus.

Luuk Leussink (mentor)


Maupertuus
Horstlaan 2
3971 LC Driebergen
tel: 0343533611
email: driebergen@maupertuus.info




maandag 14 maart 2016

Mondeling examen

Na het centraal schriftelijk examen in mei volgt, voor de staatsexamenkandidaten, de voorbereiding op het mondeling examen dat in juli wordt afgenomen in Amersfoort of Zwolle. Mondeling examen doen voor alle vakken is echt een bijzondere tak van sport. Het lijkt leerlingen - als ze het voor de eerste keer gaan meemaken - altijd heel erg eng, maar eigenlijk blijkt altijd dat het ze heel goed afgaat.
In de weken voorafgaand aan het mondeling bootsen we op Maupertuus de situatie na. Dit zodat iedereen al tig keer mondeling voor een vak heeft gedaan voordat het officiële mondeling plaatsvindt.

En dan is het zover…

Vroeg in de ochtend arriveren de docenten op de examenlocatie. Ruim op tijd,  voordat andere scholen komen, omdat er een gezellige plek in de aula gereserveerd moet worden waar we met z’n allen bij elkaar kunnen zitten. De leraren zijn altijd tot de tanden toe bewapend met kratten reservemateriaal, voor het geval iemand zijn woordenboek, atlas, rekenmachine, ID, of examenoproep is vergeten of gedurende de dag kwijtraakt.
En dan arriveren één voor één de leerlingen met hun mental support. Vaak zijn vader en/of moeder zenuwachtiger dan hun kind. Die weten immers exact wat hen te wachten staat. Alleen die vreemde mensen is de eerste keer heel spannend. Bijna elke leerling heeft meerdere dagen, meerdere mondelingen op een dag. Maximaal zijn het er drie, met ruime tussentijd.

Tijd voor het eerste examen!

De mentor brengt de leerling naar het examenlokaal. Even zorgen dat ze door de spanning in de vreemde school de weg niet kwijt raken. Na nog wat aanmoedigende en geruststellende woorden wordt de leerling door de examinatoren meegenomen.
En dan begint het wachten voor de ouders en docenten... Steeds weer zie je ze hun horloge checken. Zijn ze al bijna klaar? Duurt het niet erg lang? En dan komt de eerste terug. Vaak kun je aan het koppie al zien hoe de vlag erbij hangt. Opluchting, blijdschap, stoere glimlach (eitje!) , maar soms ook boos of verdrietig.  Eerst maar even spuien over geweldig aardige meneren of een vreselijk mens, leuke gesprekken of hele moeilijke vragen over onderwerpen waar ze echt nog nooit van gehoord hebben. Nadat de ballon is leeggelopen is er tijd om rustig na te gaan wat er misschien niet zo goed ging, maar vooral ook wat  er wel goed ging. Altijd blijkt, dat veel leerlingen, dat wat lastig was of dat wat ze niet wisten, het scherpst op het netvlies hebben staan en daardoor denken dat het niet goed is gegaan. Meestal valt het mee en kunnen ze met een goed gevoel naar het volgende  mondeling. Soms is het echt tegengevallen en dan is er even wat steun nodig om weer met vertrouwen naar het volgende examen te gaan.  Door één tegenvaller ga je immers niet zakken, bovendien is het ook maar de helft van je cijfer en iedereen heeft wel een vak dat minder gaat dan verwacht.
Tussen de examens door kan iedereen op zijn manier met de spanning omgaan; nog even in de boeken of wat uitleg van een docent of samen met anderen chillen. Het is altijd een bijzondere sfeer. Iedereen zit in het zelfde schuitje en deelt de ervaringen met elkaar, dat helpt om de zenuwen in bedwang te houden en om goed te presteren.

Klamme handjes

En als dan aan het einde van de laatste dag alle examens achter de rug zijn, begint het wachten op de uitslag. Meestal duurt dat zo’n anderhalf uur. Dan loopt de spanning weer op. Zelfs bij leerlingen die denken dat ze het heel goed gedaan hebben. Als dan eindelijk de voorzitter van de examencommissie hun naam noemt om mee te gaan naar zijn kamer, zijn de meeste handjes toch wat klam.  Het mooiste moment, echt om nooit te vergeten, is als de deur weer open gaat en er gejuich losbarst en de armen de lucht ingaan. Dit moment, met “het papiertje”, was al het gezwoeg waard. De ontlading bij leerlingen, ouders en docenten is ieder jaar weer speciaal om mee te maken.
Daar is het allemaal om te doen. Een diploma wordt ze immers nooit weer afgenomen.

Joke Zeilstra en Els Leeuwenburgh (docenten examenklassen Maupertuus)





Maupertuus
Horstlaan 2
3971 LC Driebergen
03430533611
driebergen@maupertuus.info
www.maupertuus.info