maandag 14 november 2016

Zit je in de klas, doe dan je smartphone in je tas!

Joy Visser is 16 jaar.
Joy is vorig jaar op Maupertuus geslaagd voor haar VMBO TL examen. Zij vertelt haar ervaringen met sociale media.

Joy gelooft dat de helft van de jongeren sociale media als negatief ervaart. Hierbij denkt ze aan negatieve filmpjes, pesterijen, haatcomments, enz.
Ook weet ze zeker dat de meisjes vaker verslaafd zijn dan de jongens. De meiden zijn meer bezig met hun omgeving, hun geroddel, hun uiterlijk, etc.
Joy gebruikt veel sociale media zoals Whatsapp, Snapchat, Instagram, Facebook, Pinterest en nog veel meer.
Ze gebruikt het elke dag, minstens elk uur van de dag en dan drukt ze zich nog zacht uit!
Ze gebruikt het met al haar vrienden, vriendinnen, familie en kennissen. Helaas zit er soms een vreemde tussen.
Het voordeel van sociale media is dat je snel contact hebt en berichten snel kan delen, maar het nadeel is weer dat er ook slechte berichten, negatieve berichten, foute films, etc. binnen kunnen komen. Joy gooit zeker 1x per week een foto op haar sociale media, ze weet het risico, dus let ze goed op wat voor foto ze er op zet!
Ze vertrouwt echt niet alles wat er binnenkomt, er zijn veel nepaccounts, gemaakte films, valse berichten, enz.
Ze is vaak ook gepest via sociale media en iedereen uit haar omgeving heeft wel eens pesterijen meegemaakt. Volgens Joy komt dit het meest via Whatsapp voor.
Haar advies is dat je dit vooral moet negeren, blokkeren en het bericht meteen moet verwijderen .
Over het gebruik van de smartphone op school heeft Joy duidelijk haar mening:
Smartphones moeten in de pauzes wel gebruikt mogen worden. Dat is de vrijheid voor iedereen. Naast de slechte dingen zijn er ook goede dingen die leerzaam zijn. Voor in de klas, bv boeken luisteren, films kijken, nieuws volgen enz. Maar over het algemeen is ze voor het niet gebruiken in de klas: Ben je in de klas, doe snel je smart Phone in je tas!
De sociale media zijn voor Joy een vervanging van de TV, die ze dan ook bijna nooit meer aan heeft!
Joy kan eigenlijk heel weinig buiten haar smartphone. Het langst zou zijn hoogstens 1 uur zonder, maar ze denkt dat ze er wel om de 15 minuten mee bezig is! Sociale media kan je socialer maken, want je maakt ook vrienden die verder weg wonen en waar je mee kunt contacten op welk moment dan ook.
Het kan ook eenzamer maken, want soms zit je in een gezelschap en iedereen is bezig met zijn Phone en niemand zegt iets tegen elkaar. Kijk maar eens in restaurants, trein, bus, aan tafel, etc.
Teveel gebruik van sociale media maakt je verslaafd, je kan er niet meer buiten, je let niet meer op je eigen omgeving, je kijkt niemand meer aan en kijkt alleen maar naar dat schermpje.

Enkele tips van Joy:


  • Maak je profiel Privé 
  • negeer meteen negatieve berichten, verwijder ze direct. Blokkeer de afzender.
  • pas op met wat voor foto’s je er op zet.

Joy Visser





Maupertuus
Horstlaan 2
3971 LC Driebergen
0343- 533611
driebergen@maupertuus.info



maandag 26 september 2016

Online leven

In de naweeën van een ongetwijfeld drukke ochtendspits, stond ik, in het kader van een schoolreisje, met mijn klas in een halletje van de stoptrein van Driebergen naar Utrecht. Duidelijk geen gangbare ochtend van zomaar een schooldag en normaal gesproken toch reden genoeg voor wat opwinding. Schuddend door de vele spoorwisselingen stonden we schouder aan schouder. Maar van opwinding geen spoor te bekennen. Schuin tegenover mij stonden vijf leerlingen, hoofd voorover gebogen, druk in de weer met hun mobiele telefoon. Toen ik met een knipoog vroeg of ze zo’n schooluitje ook zo gezellig vonden, antwoordde ze zonder blikken of blozen dat ze met elkaar aan het ‘appen’ waren.
Mijn eerste reactie was er een vol vertwijfeling. ‘Wat is mis met praten?’ vroeg ik. Waarop er één direct reageerde; ‘niets hoor, maar zo kan iedereen het meteen zien.’ Tja, daar sta je dan. Geen speld tussen te krijgen.
Misschien was hun gesprek niet geschikt voor mijn oren. Wellicht bespraken ze mijn (in hun ogen natuurlijk) iets te oubollige vest. Of ze bepaalden wie welk huiswerk op ‘insta’ zou zetten, zodat de rest het in de namiddag kon overschrijven. Ik zal het nooit weten.

Wederom drong de vraag zich op wat de invloed is van dit ‘online leven’ op de jeugd. Waar kunnen wij er ons voordeel mee doen binnen het onderwijs? Maar ook; Wat zijn de gevaren en hoe kunnen wij ons hiertegen wapenen?
Deze generatie jongeren weet misschien niet beter. Voor aanvang van de basisschool hebben ze zich al ‘swipend’  door hun speelgoed heen geveegd.  Menig kleuter heeft vaak al aangetoond perfect in staat te zijn een nieuw filmpje op de Ipad te starten. Vaak tot grote bewondering van de ouders. Dit lijkt nog niet direct een verband te hebben met het bovenmatige gebruik van social media, maar de aandacht en interesse voor schermpjes is gewekt. Ik besef me dat deze theorie gebaseerd is op psychologie van de koude grond. Maar tot op heden ervaar ik toch vooral de nadelige gevolgen van intensief social media gebruik bij mijn leerlingen.
Twitter, Snapchat, Instagram, Pinterest, Facebook, een kleine greep uit het steeds groter wordende aanbod social media. Het biedt ongekende mogelijkheden volgens de kenners. Het is volgens diezelfde kenners slechts een kwestie van tijd voordat we het over de volle breedte inzetten in het moderne onderwijs. Er tegen strijden of er voor weglopen is zinloos, omarmen is het devies.
Maar zoals gezegd worden wij op Maupertuus toch vooral geconfronteerd met de nadelige kanten van het gebruik. Onze leerlingenpopulatie kenmerkt zich door leerlingen met leerproblemen en/of ontwikkelingsachterstanden. Zelfs zonder dergelijke problematieken weten we allemaal hoe snel een mailtje verkeerd over kan komen. Laat staan hoe dat is voor onze leerlingen. Een impulsieve uitlating via een sociaal medium is gauw geplaatst. Iemand met een sociaal emotionele achterstand, kan door een op het oog onhandig berichtje totaal van slag raken. Ons geluk is dat Maupertuus een kleine school is met korte lijntjes naar alle ouders. Zodoende kunnen we brandjes vaak tijdig blussen. Maar de dreiging ligt altijd op de loer.
Het is bij ons dan ook een goed gebruik dat alle leerlingen aan het begin van de dag hun mobiele telefoon inleveren bij hun mentor. Aan het eind van de dag krijgen ze deze weer terug. Dit voorkomt een hoop gedoe, maar uiteraard niet alles. Wij hebben natuurlijk geen invloed op wat er in de namiddag en avond allemaal gebeurt. Laat staan in de nacht. Leerlingen die ‘s nachts om drie uur nog berichtjes naar elkaar versturen, zijn eerder regel dan uitzondering. En dit gebeurt lang niet altijd uit eigen vrije wil. Ook binnen de social media is er sprake van groepsdruk. Laatst vertelde een meisje van vijftien dat ze enorm was opgelucht toen haar ouders haar mobiele telefoon hadden ingenomen. Met één berichtje ‘kan niet online, f#*k ouders’ was ze in haar beleving legaal offline. Haar omgeving verwachtte op social media namelijk niets meer van haar. Ze sliep weer goed, kwam uitgerust op school en kon zich weer richten op de zaken die er toe doen. Kennelijk tel je niet mee als je niet reageert op zogenaamde groepsgesprekken. Althans, zo beleven leerlingen het. Je moet continue van je laten horen. Of dat nou overdag is of diep in de nacht. En dat op meerdere social media tegelijkertijd natuurlijk. Ik geef het je te doen.

Je moet van goede huize komen om je ogen te sluiten voor deze ontwikkelingen. Als school is dat onmogelijk en zelfs onverantwoord. Feit is wel dat veel scholen, ondanks bergen protocollen, nog vaak handelingsverlegen zijn als het gaat om problemen met social media. Iedereen herinnert zich nog de nieuwsberichten over de verschrikkelijk gevolgen van online pesten een jaar geleden. Het staat dan ook als een paal boven water dat er op scholen veel aandacht aan dit onderwerp moet worden besteed.
Op Maupertuus ontvangen we binnenkort een toneelgroep die ons al spelenderwijs wegwijs gaat maken in de do’s and don’ts op het gebied van social media. Daarnaast zullen er nog meerdere blogs gewijd worden aan dit onderwerp.
De invloed van social media op de ontwikkeling van kinderen is groot. Zoveel is duidelijk. Nu is het zaak uit te vinden hoe we de risico’s ervan kunnen beperken en de mogelijkheden kunnen benutten.

Online leven met social media.
Voorlopig blijft het voor mij een raadsel wat er zo ‘sociaal’ aan is.

Luuk Leussink, mentor en docent op Maupertuus




Maupertuus
Hortslaan 2
3971 LC Driebergen
Tel: 0343-533611
Email: driebergen@maupertuus.info



woensdag 6 juli 2016

Van gymzaal naar fundraising diner voor onderwijsproject MAUPERTHUIS!

Naast allerlei activiteiten met gesprekspartners zoals: Tweede Kamerlid Michel Rog, onderwijsjurist Katinka Slump, Marieke Hopman, De Lansbrekers, Ouders en Onderwijs en vooral scholen uit onze regio, was een hoogtepunt van dit project het fundraisingdiner op Maupertuus om een groot bedrag als start bij elkaar te krijgen voor 5 thuiszitters.

Voor het team van Maupertuus een enorme uitdaging om zoiets te gaan organiseren, wat ver buiten ons vakgebied ligt , maar daarnaast een prachtige uitdaging.
Wat komt er allemaal kijken bij het organiseren van een fundraising diner?
Allereerst een ruimte om te dineren, een kok, een cateraar, tafels, stoelen, glazen, kandelaars, bloemen, etc, etc en dat allemaal het liefst natuurlijk voor 0,0 euro!
Vervolgens; hoe kom je aan gasten  die een tafel willen kopen voor dit doel, prachtige spullen om een veiling en loterij te houden, een veilingmeester, bediening, ga zo maar door.
Als een grote brei kwam dit alles op ons af, aangezien dit plan pas in maart/april door Heleen voorgesteld werd en we in september met de “thuiszitters” wilden starten.
Taken werden verdeeld, mensen werden benaderd en gebeld, er werd gezocht naar ouders van oud-leerlingen in de hoek van horeca, bedrijven werden overvallen om iets aan te bieden voor de veiling/loterij en langzaam maar zeker kreeg het team van dit project meer en meer lef om lekker nonchalant restaurants en winkels binnen te stappen voor mooie objecten, bonnen, etentjes, etc  voor onze veiling. Juichend belden we elkaar weer op als er een tafel of een prachtig veilingitem was binnen gehaald! Even vergeten dat we eigenlijk psychologen, pedagogen en  leerkrachten waren, nee nu schuimden wij de straten af, belden vol overtuiging vreemden op , want we hadden maar 1 doel : “thuiszitters helpen”!
Dachten we bijna alles onder controle te hebben, belde de kok af of trok iemand zich onverwachts terug om gratis te helpen! Heel frustrerend , maar geen getreuzel, niet bij de pakken neer , direct op zoek naar een oplossing.
En ja, het ging lukken: 15 tafels verkocht, prachtige veilingitems, zoals een weekendje Ferrari in je bezit, super  VIP-AJAX kaarten, Litho’s van Corneille, wijnproeverij voor 10 personen, een rondleiding plus lunch voor 20 personen in de Tweede Kamer en ga zo maar door.
De gymzaal werd in een paar dagen omgetoverd tot een prachtige chique dinersalon, bediening gebeurde door vrijwilligers met hotelschoolervaring en Tom van ‘t Hek zou  die avond gastheer en veilingmeester zijn.
     

De gasten werden die avond door het projectteam naar hun tafels gebracht, de prachtigste wijnen, aangeboden door een lieve gever, werden ingeschonken en het feest kon beginnen. Vooraf kregen onze gasten een glaasje prosecco en heerlijke borrelhapjes als welkom.
Het diner verliep soepel, de sfeer was heel warm en gezellig en naast Tom hadden we ook twee gastsprekers die de gasten nog eens duidelijk maakten waarvoor we dit eigenlijk deden.
De veiling en loterij waren een gezellige warboel met veel biedingen tegen elkaar, wat ook precies de bedoeling was!
Aan het einde van deze prachtige avond keken we eigenlijk wel een beetje trots terug naar dit  door een stel “amateurs” georganiseerde fundraisingdiner.
De klapper was het bedrag dat er was opgehaald deze avond : 70.000,- euro.
Wij gaan ons nu dan ook weer als psychologen, pedagogen en leerkrachten voorbereiden om zeker 5 thuiszittende leerlingen in september te mogen ontvangen en begeleiden.
Dank, dank en nogmaals dank voor alle sponsors en vrijwilligers!
        

       




Team project “thuiszitters”

Met vriendelijke groet,

Reinier van Kuyk
Directeur  / psycholoog


maandag 20 juni 2016

Fluitend naar school

Kije kwam begin 2015 bij mij in de klas nadat hij anderhalf jaar lang geen onderwijs had gevolgd. Inmiddels durft hij weer met vertrouwen vooruit te kijken. Hij omarmt school en heeft grootse plannen voor zijn toekomst.
Samen met Kije heb ik zijn ervaringen van de afgelopen periode op Maupertuus op papier gezet. Aanleiding hiervoor is een project dat we enkele weken geleden op school zijn gestart. Het ‘Project Thuiszitters’ moet ertoe leiden dat we begin komend schooljaar een groep starten met 5 a 7 thuiszitters. De actualiteit schreeuwt om aandacht voor de in totaal 8000 kinderen die, mede dankzij het passend onderwijs, geen geschikt ‘passend’ onderwijs kunnen vinden. Ons initiatief lijkt een druppel op een gloeiende plaat, en dat is het natuurlijk ook. Maar kennelijk is het hedendaagse onderwijs niet in staat om aan de zorgbehoeften van sommige kinderen te kunnen voldoen. Het passend onderwijs is een nobel streven, maar voldoet tot op heden dus nog niet. Het opdoen van ervaringen met deze doelgroep en het delen van deze ervaringen met andere onderwijsinstellingen leiden hopelijk sneller tot oplossingen. Zo bezien is onze bijdrage wellicht een stukje groter dan die ene druppel.

September 2014 startte Kije op een reguliere middelbare school in Amsterdam. Kije heeft Asperger. Niet dat ik hier iets mee wil verklaren. Het is slechts een constatering. In zijn geval ervoer hij de klas als erg druk en kreeg hij daarnaast niet de aandacht die hij dacht nodig te hebben om goed te kunnen functioneren. Al snel leidde dit tot schoolverzuim. Korte tijd later ging Kije helemaal niet meer naar school. Hij leidde in deze periode een zeer passief bestaan. Hij leefde naar eigen zeggen meer en meer naar binnen gekeerd. Contact met de buitenwereld bestond louter uit gesprekken met hulpinstanties. Hoe langer Kije thuis zat, hoe groter de drempel werd om weer naar school te gaan.

Het was zijn vader die uiteindelijk contact zocht met Maupertuus. In goed overleg hebben we besloten dat het hoofddoel was om Kije weer onder de mensen te brengen. Het didactische element was van later zorg. Een aangepast rooster met drie dagen per week een dagdeel naar school moest Kije weer in een ritme brengen. Kije vond het waanzinnig spannend en voornamelijk niet leuk. Ondanks dat hij het fijn vond dat hij weer ergens welkom was, zette hij toch vooral zijn hakken in het zand. Zelf begrijpt hij nu weinig van zijn gedrag van toen. Enerzijds was hij moeilijk benaderbaar, anderzijds genoot hij van de aandacht die hij kreeg. Zijn bezoek aan Maupertuus had behalve de aandacht nog een ander positief gevolg. De hulpinstanties lieten hem nu namelijk grotendeels met rust.
Na een aantal weken had hij de wetten en regels binnen Maupertuus vrij aardig door. Hij volgde meer en meer lessen en was ook best bereid om wat werk te maken. Hiermee was de basis gelegd om zijn schoolgang verder uit te bouwen.
In deze fase vond Kije het lastig om aan te geven waar hij tegenaan liep. Nu kan hij dat beter. In zijn algemeenheid vond hij het vooral lastig dat hij weer ‘dingen moest doen’. Opstaan, soms zelfs wassen, aankleden, tandenpoetsen? Alledaagse gewoonten bleken allerminst vanzelfsprekend en kostten hem zodoende veel energie. Dit werd overigens al snel stukken beter nadat Kije verhuisde naar een gezinshuis in Leersum.
Een ander obstakel dat hij tegenkwam in deze fase betrof het leren.
Na zijn herintrede zag Kije school voornamelijk als een grote grabbelton waar hij naar hartenlust onderwerpen uit kon grabbelen om ze vervolgens te bestuderen. Enige vorm van structuur was ook hier niet te ontdekken. Het leren aan de hand van een methode of het opvolgen van instructies van een docent, leek hem dan ook volstrekt zinloos. Liever verloor hij zich in zogenaamde berekeningen van zwarte gaten in het heelal.

Nu, bijna anderhalf jaar later, zit Kije helemaal op zijn plek. De situatie in het gezinshuis in Leersum bleek van beide kanten niet te zijn wat men verwachtte. Inmiddels woont Kije daarom bij een vriend van zijn vader. Hij vindt daar zijn rust, er is structuur, hij krijgt aandacht en de ruimte voor zijn ‘mooie’ eigenaardigheden.
Hetzelfde geldt voor Maupertuus. Hij volgt al een jaar lang alle lessen en scoort fantastisch voor de toetsen. Kije bekent met een brede glimlach dat hij tegenwoordig soms zelf de stoorzender is. De tikkende potloden op de rand van een tafel, die hem aanvankelijk zo overprikkelden, komen nu vaak uit zijn hoek.
Voor nu is het havodiploma het doel op de korte termijn. Kije zelf ziet dit slechts als tussenstation. Hij wil met een vwo-diploma naar de universiteit om scheikunde te gaan studeren. Het verklaren van processen spreekt hem aan. ‘Stofje erbij, stofje eruit…’. Kortom; alles onderzoeken en het goede behouden.
De meest veelzeggende uitspraak van Kije zegt wellicht meer dan bovenstaande tekst. Op de vraag wat het fijnste is dat zijn schoolgang hem tot nu toe heeft opgeleverd, antwoordde hij; “Ik tel eindelijk weer mee”. 

Kije is op Maupertuus het leidend voorwerp wat betreft ons project. Hij is ons voorbeeld als het gaat om een succesvolle aanpak van een gestrande scholier. Als ervaringsdeskundige heeft Kije nog een aantal tips voor thuiszitters die de stap naar het onderwijs nog moeten zetten. Ik citeer.
- “Uit je gevoelens en laat weten wat je wilt. Dan pas krijg je begrip voor je situatie.”
- “Blijf niet te lang hangen in je eigen negatieve gevoel. Ook al lijkt het ‘niets hoeven’ op  
   korte termijn het meest veilig.“
- “Sta open voor verandering.”
Wat nou Asperger? Laten we het er gewoon op houden dat iedereen uniek is en een eerlijke kans verdient. Kije heeft zijn kans gegrepen en heeft zodoende de wind weer in de zeilen. Hij heeft zware stormen moeten trotseren, maar vaart nu lekker voor de wind, zijn toekomst tegemoet.

Geschreven door Luuk Leussink (mentor vo) en Kije (leerling Maupertuus)




Maupertuus
Horstlaan 2
3971 LC Driebergen
tel: 0343-533611
driebergen@maupertuus.info


woensdag 18 mei 2016

Uitvliegen naar de middelbare

De ingeslopen routine voor ouders van halen en brengen, intensief contact met de vaste leerkracht en pedagoog, de plek waar hun kind ook ons kind is; het gaat na het laatste jaar basisschool echt veranderen. Leuk zo’n nieuwe stap, ze worden echt groot! Spannend, waar gaat het kind middelbaar onderwijs volgen? Zorgen, gaat dat goed, die overstap?

De houvast die de leerlingen zelf hebben aan hun vaste programma en dagindeling, vaste leerkracht en bekende regels, zijn aspecten die het kind zelf als eerste noemt bij verandering als we het over de middelbare school gaan hebben. Leuk, misschien kunnen ze in de buurt van waar ze wonen wel weer naar school. Spannend, want hoe gaat dat als je weer de jongste van de school bent, bakken met huiswerk krijgt en steeds moet wisselen van lokaal en docent. Zorgen, durf ik dat, weer naar een nieuwe school?

De stap naar de middelbare school is een belangrijke en moet dus weloverwogen genomen worden. Hoe maak je de beste beslissing?

Net als we door het schooljaar heen steeds opnieuw een leerling bespreken en zijn ontwikkelingen onder de loep nemen om maatwerk te kunnen leveren, doen we dat bij deze overstap ook. Welk onderwijs past bij deze leerling, welke voorwaarden zijn nodig om zichzelf te kunnen zijn en zich verder te kunnen ontwikkelen. En, op welk schoolniveau zal deze leerling het best tot zijn of haar recht komen. Zet je hoog in of kies je voor een veiligere stap? Kies je voor groot en vernieuwend? Klein en persoonlijk? Veel sport? Aandacht voor de creatieve ontwikkeling? Doe je een beroep op het vergroten van zelfstandigheid of hou je de leerling liever nog even onder eigen vleugels.

Het belang van het kind is ons belang en samen met ouders en kind kijken we dan ook wat naar ons idee de beste route is om uit te vliegen.

Daar werken we hard voor. Geen musical en geen kamp, we werken door tot de laatste schoolweek, om er echt uit te halen wat er in zit. Saai? Helemaal niet. Lessen en werken geeft houvast en structuur en door het jaar heen beleven we met elkaar vele uitjes, koken we met regelmaat en vinden we sport en beweging heel belangrijk. Het is juist mooi om te zien dat de leerling in groep 8 zó groeit, dat hij steeds beter in staat is zelf aan te geven wat het nog wil leren en waar het nog mee wil oefenen. Ook de leerling waarvan dat nooit werd verwacht.

Naast de uitslagen van het leerlingvolgsysteem, de algemene werkhouding en prestaties door het jaar heen, wordt er voor gezorgd dat de laatst afgenomen IQ-test up-to-date is. Met al deze gegevens gaan we kijken wat het beste schoolniveau is. Met die uitslag in je achterhoofd ga je zoeken naar een school die echt bij het kind past.

Een leerling in het autistisch spectrum voelt zich vaak meer thuis op een school met duidelijke regels en vaste gezichten. Een zelfstandige leerling gaat graag de uitdaging aan van veel keuzevakken en groot en onbekend. De leerling met forse dyslexie heeft behoefte aan ondersteuning voor zijn leerprobleem. De ADHD’er kiest uiteindelijk toch liever voor een kleine school met persoonlijke aandacht.

Samen met ouders en kind gaan we op zoek. En als we dan een nieuw nest hebben gevonden, maken we gezamenlijk een proefvlucht. Voor alle leerlingen die buiten Maupertuus een geschikte plek vinden gaan we naar de betreffende middelbare school voor de zogeheten ‘warme overdracht’. Want achter de aanmelding van een naam, zit een kind, ons kind en die willen we zo goed mogelijk los laten. Wat is dit voor een leerling, op welke wijze leert dit kind het best en wat heeft het daar bij nodig? Belangrijke aspecten die van te voren worden besproken.

De beste vluchtroute kan ook betekenen dat een kind op Maupertuus blijft en daar in de brugklas komt. De vertrouwde omgeving en vaste pedagoog geven dan steun, net als de betrokkenheid en intensieve begeleiding bij huiswerk en alle veranderingen. Daarnaast heeft het vaak het voordeel dat we gaandeweg het jaar nog ruimte hebben om aan te sluiten op het beste leerniveau. Er kan makkelijker worden aangepast door bijvoorbeeld een aantal vakken op een hoger niveau te volgen of een extra vak te kiezen in de maatwerkgroep.

Zo vinden we voor iedereen de beste plek. En die is er echt. We hebben alle mogelijkheden al voorbij zien komen. Van leren voor kok, tuinman of fietsenmaker tot havo met sportklas en uitstroom naar het gymnasium.

Maar zover is het nog niet. Nu eerst nog even een paar maanden de oudste van de basisschool zijn en stoer doen op je wave-board, meedeinen met de lentekriebels en jezelf ontdekken als beginnende puber en ondertussen nog even genieten van het voorlezen na de pauze, houvast aan verwacht huiswerk, begrip voor te laat komen en nog heel even juf kunnen zeggen. En wij, wij houden ze nog even vast, een paar maanden. Ze zijn zo leuk om nu al uit te zwaaien.

Véronique de Booy, leerkracht Maupertuus


Maupertuus
Horstlaan 2
3971 LC Driebergen
03430533611
driebergen@maupertuus.info
www.maupertuus.info

maandag 11 april 2016

"leren leren"op Maupertuus


Voordat ik naar Maupertuus ging zat ik in HAVO 2 van een scholengemeenschap in Zeist. Mijn ouders gingen dat jaar scheiden en daar had ik erg veel moeite mee. Ik kon me niet meer goed concentreren en hield me niet meer aan planningen. Dit in combinatie met de Dyslexie en ADD die ik al had zorgde ervoor dat ik dat jaar nooit over zou zijn gegaan. Er is toen tegen het einde van het jaar besloten om een andere school te gaan zoeken en dat werd Maupertuus. 
Op Maupertuus kreeg ik nog een kans en heb ik de ruimte gekregen om me goed te kunnen concentreren. Ik mocht door naar HAVO 3. Op het reguliere onderwijs lukte het mij niet om goed te kunnen opletten vanwege de drukke klassen. Ik heb op Maupertuus geleerd hoe ik daar mee om moest gaan en hoe ik beter kon plannen. Daarnaast krijg je als leerling een psycholoog aangeboden waar je een uur per week mee praat. Zij helpt bij de dingen waar je tegenaan loopt. Mijn psycholoog en mentor behoren waarschijnlijk tot de personen waar ik het meest van heb geleerd in mijn hele leven. Om het simpel te zeggen: ik heb op Maupertuus leren leren. Ik vond de sfeer en de extra begeleiding altijd erg fijn. 
Bij mijn studie heb ik hier heel veel aan gehad. Ik ben de IVA Driebergen gaan doen waar ik weer in grote klassen terecht kwam. Dit keer kon ik daar wel mee omgaan en heb ik mijn studie goed kunnen volgen. Op het moment ben ik bezig met het afronden van mijn studie. Ik werk daarnaast drie dagen per week als Consultant en ik ben ook een Bondsscheidsrechter voor de KNHB. Volgend jaar ga ik een Marketing stage lopen bij DDB & Tribal worldwide. Na deze stage zal ik mijn scriptie schrijven en mijn bachelor afronden daarna wil ik nog een master gaan doen en het liefst nog voor een tijd werken in het buitenland. Het was zeker niet mogelijk geweest om dit allemaal te doen zonder de coaching en begeleiding die ik op Maupertuus heb gehad!

Stijn Toonen (oud-leerling Maupertuus; 2009-2012)






Maupertuus
Horstlaan 2
3971 LC Driebergen
tel:0343-533611
email: driebergen@maupertuus.info

woensdag 30 maart 2016

De wijde wereld na Maupertuus


Vaak staat bij de aanname van een nieuwe leerling de uitstroom al centraal. Qua zakelijke insteek lijkt de basisfilosofie van Maupertuus daarmee onverantwoord. Elke ondernemer met zakelijk vernuft zou zijn neus ophalen voor een dergelijk plan. Wat is je bestaansrecht als je probeert je leerlingen zo snel als mogelijk te laten terugkeren naar het reguliere onderwijs?
Maupertuus is een school voor kinderen met leer- en ontwikkelingsachterstanden.  We proberen de gedeukte zieltjes en gekrompen zelfbeelden weer op te poetsen, zodat leerlingen met een gezonde portie zelfvertrouwen weer terug kunnen stromen naar het reguliere onderwijs. Maupertuus biedt natuurlijk veel wat ‘gewone’ scholen niet kunnen bieden. Andersom zijn er ook zaken die gewone scholen wel hebben, maar Maupertuus weer niet kan bieden. Beide gevallen kunnen leidend zijn in de koers die we willen varen met een leerling. 
Gezien mijn functie als mentor van de tweedejaars bemoei ik me voornamelijk met de onderbouw leerlingen van het voortgezet onderwijs. Zo ontvangen wij bijvoorbeeld brugklassers voor wie de stap van het basis- naar voortgezet onderwijs net wat te groot bleek. Met wat extra ondersteuning bij het maken van planningen en aandacht voor het leren leren, blijken deze leerlingen na één of twee jaar vaak prima in staat om het onderwijs op een reguliere school voort te zetten. Uiteraard geldt bovenstaand scenario niet voor alle leerlingen. Wij hebben ook leerlingen die hun gehele middelbare school bij ons doorlopen. Soms is het leerprobleem zo groot, dat de voorkeur uitgaat naar een ‘begeleid’ en gespreid eindexamen. Een andere reden kan zijn dat het examenjaar teveel druk geeft. In het reguliere onderwijs krijg je bij het centraal schriftelijke examen alle vakken in een paar weken voorgeschoteld. Op Maupertuus nemen de leerlingen deel aan de staatsexamens. Zodoende hebben wij de mogelijkheid om de leerlingen in het vooreindexamenjaar al een aantal examens te laten maken. Zo kunnen wij de examendruk spreiden.

Een toepasselijk casus betreft een oud leerling die na de tweede klas terugstroomde naar het reguliere onderwijs.

Dankzij hevige dyslexie haperde zijn leerontwikkeling.  Als een pruttelend stoptreintje moest hij bij elk perronnetje stoppen voor extra instructie. Op Maupertuus heeft hij geleerd hoe om te gaan met deze handicap. Hij heeft geleerd welke handvatten hij moest gebruiken om zijn beperking te compenseren. Daarnaast leerde hij wat er mentaal nodig was om toch zijn doelen te bereiken. Het acceptatieproces was een lange weg vol obstakels. Vaak genoeg uitte hij het gevoel van onrecht dat hij ervoer. ‘Waarom heb ik dit?’ en ‘Dit is toch niet eerlijk?’ Maar door het vele vallen leerde hij steeds sneller weer opstaan. Meer en meer kreeg hij inzicht in zijn beperkingen. Zodoende kreeg hij meer invloed op zijn leerproces. Steeds beter bleek hij bestand tegen alweer een onvoldoende voor Engels en steeds groter werd het vertrouwen bij elk succesje. In de loop van leerjaar 2 was het treintje op stoom. Gezien zijn goede voortgang op didactisch vlak ontstond er ook ruimte om zich op sociaal terrein verder te ontwikkelen. Dit was het moment waarop hij zich terdege bewust werd van de verschillen tussen Maupertuus en het reguliere onderwijs. Steeds nadrukkelijker drong zich de vraag bij hem op of de overstap naar het reguliere onderwijs ook voor hem misschien een mogelijkheid zou zijn. Niet meer ‘anders’ zijn dan anderen en meer leeftijdsgenoten uit zijn eigen woonomgeving leren kennen, waren zijn grootste beweegredenen. Zeer legitieme motivaties en geheel volgens het gedachtegoed van Maupertuus. Aan het eind van leerjaar twee had hij genoeg bagage om de sprong te wagen. Vol verwachting klopte zijn hart. De overstap op deze TGV bleek ingrijpend. Het tempo was hoog. De persoonlijke aandacht die hij gewend was, bleek minder vanzelfsprekend. Zodoende werd er een grotere mate van zelfstandigheid verwacht, wat leidde tot een gevoel van hoge werkdruk. Maar al met al bleek hij sterk genoeg om ook deze stormen te trotseren. Dit vergrootte zijn plezier in het leren en maakte hem nog zelfverzekerder. Zijn examen heeft hij dan ook met glans behaald. Inmiddels dendert hij door op de TIO, zijn eindeloze dromen aan de horizon tegemoet. Onderweg volop genietend van de wijde wereld na Maupertuus.

Luuk Leussink (mentor)


Maupertuus
Horstlaan 2
3971 LC Driebergen
tel: 0343533611
email: driebergen@maupertuus.info




maandag 14 maart 2016

Mondeling examen

Na het centraal schriftelijk examen in mei volgt, voor de staatsexamenkandidaten, de voorbereiding op het mondeling examen dat in juli wordt afgenomen in Amersfoort of Zwolle. Mondeling examen doen voor alle vakken is echt een bijzondere tak van sport. Het lijkt leerlingen - als ze het voor de eerste keer gaan meemaken - altijd heel erg eng, maar eigenlijk blijkt altijd dat het ze heel goed afgaat.
In de weken voorafgaand aan het mondeling bootsen we op Maupertuus de situatie na. Dit zodat iedereen al tig keer mondeling voor een vak heeft gedaan voordat het officiële mondeling plaatsvindt.

En dan is het zover…

Vroeg in de ochtend arriveren de docenten op de examenlocatie. Ruim op tijd,  voordat andere scholen komen, omdat er een gezellige plek in de aula gereserveerd moet worden waar we met z’n allen bij elkaar kunnen zitten. De leraren zijn altijd tot de tanden toe bewapend met kratten reservemateriaal, voor het geval iemand zijn woordenboek, atlas, rekenmachine, ID, of examenoproep is vergeten of gedurende de dag kwijtraakt.
En dan arriveren één voor één de leerlingen met hun mental support. Vaak zijn vader en/of moeder zenuwachtiger dan hun kind. Die weten immers exact wat hen te wachten staat. Alleen die vreemde mensen is de eerste keer heel spannend. Bijna elke leerling heeft meerdere dagen, meerdere mondelingen op een dag. Maximaal zijn het er drie, met ruime tussentijd.

Tijd voor het eerste examen!

De mentor brengt de leerling naar het examenlokaal. Even zorgen dat ze door de spanning in de vreemde school de weg niet kwijt raken. Na nog wat aanmoedigende en geruststellende woorden wordt de leerling door de examinatoren meegenomen.
En dan begint het wachten voor de ouders en docenten... Steeds weer zie je ze hun horloge checken. Zijn ze al bijna klaar? Duurt het niet erg lang? En dan komt de eerste terug. Vaak kun je aan het koppie al zien hoe de vlag erbij hangt. Opluchting, blijdschap, stoere glimlach (eitje!) , maar soms ook boos of verdrietig.  Eerst maar even spuien over geweldig aardige meneren of een vreselijk mens, leuke gesprekken of hele moeilijke vragen over onderwerpen waar ze echt nog nooit van gehoord hebben. Nadat de ballon is leeggelopen is er tijd om rustig na te gaan wat er misschien niet zo goed ging, maar vooral ook wat  er wel goed ging. Altijd blijkt, dat veel leerlingen, dat wat lastig was of dat wat ze niet wisten, het scherpst op het netvlies hebben staan en daardoor denken dat het niet goed is gegaan. Meestal valt het mee en kunnen ze met een goed gevoel naar het volgende  mondeling. Soms is het echt tegengevallen en dan is er even wat steun nodig om weer met vertrouwen naar het volgende examen te gaan.  Door één tegenvaller ga je immers niet zakken, bovendien is het ook maar de helft van je cijfer en iedereen heeft wel een vak dat minder gaat dan verwacht.
Tussen de examens door kan iedereen op zijn manier met de spanning omgaan; nog even in de boeken of wat uitleg van een docent of samen met anderen chillen. Het is altijd een bijzondere sfeer. Iedereen zit in het zelfde schuitje en deelt de ervaringen met elkaar, dat helpt om de zenuwen in bedwang te houden en om goed te presteren.

Klamme handjes

En als dan aan het einde van de laatste dag alle examens achter de rug zijn, begint het wachten op de uitslag. Meestal duurt dat zo’n anderhalf uur. Dan loopt de spanning weer op. Zelfs bij leerlingen die denken dat ze het heel goed gedaan hebben. Als dan eindelijk de voorzitter van de examencommissie hun naam noemt om mee te gaan naar zijn kamer, zijn de meeste handjes toch wat klam.  Het mooiste moment, echt om nooit te vergeten, is als de deur weer open gaat en er gejuich losbarst en de armen de lucht ingaan. Dit moment, met “het papiertje”, was al het gezwoeg waard. De ontlading bij leerlingen, ouders en docenten is ieder jaar weer speciaal om mee te maken.
Daar is het allemaal om te doen. Een diploma wordt ze immers nooit weer afgenomen.

Joke Zeilstra en Els Leeuwenburgh (docenten examenklassen Maupertuus)





Maupertuus
Horstlaan 2
3971 LC Driebergen
03430533611
driebergen@maupertuus.info
www.maupertuus.info



maandag 29 februari 2016

Hoe-wanneer-waarom rond ik af op Maupertuus?


Een van onze grote doelstellingen is altijd kinderen weer terug te laten stromen van het particulier onderwijs naar het regulier onderwijs wanneer dat mogelijk is. Een kind op Maupertuus is ook ons kind geworden, dus ook na ons moet het goed gaan. Wij adviseren nooit vertrek van Maupertuus als dat niet haalbaar is, dan zoeken we naar andere wegen om de verlenging te bewerkstelligen want uiteraard kan de financiering voor ouders hierbij een rol spelen.

Hoe rond ik af?
Veel kinderen blijven twee jaar bij ons. We hebben voortdurend contact met ouders (mail, gesprekken) en daarin wordt altijd duidelijk tot wanneer we zullen doorgaan. Wanneer in februari de route duidelijk wordt gaan we voor onze basisschool kinderen die uitstromen op zoek naar de geschikte school, samen met de ouders. Vervolgens vragen we een “warme overdracht” aan, te weten persoonlijk aangeven wat er is gebeurd en wat we nog nodig achten voor het kind.
De route van doorstroming van voortgezet onderwijs kinderen, kan zijn naar regulier voorgezet onderwijs of MBO/HBO. Ook daar streven we naar de “warme overdracht” en denken we met de ouders mee over een geschikte vervolgopleiding.

Wanneer rond ik af?
Binnen het basisonderwijs laten we eigenlijk nooit kinderen voor alleen groep 8 terugstromen naar regulier basisonderwijs. Een beslissituatie is vaak eind groep 6 wanneer we vermoeden dat het kind klaar is om weer regulier onderwijs te gaan volgen. Het volgen van groep 7 en 8 op Maupertuus is dan een optie. Bij jongere leerlingen gebeurt het ook wel eens dat na een jaar Maupertuus terugstromen mogelijk is. Vaak maken leerlingen bij ons groep 8 af en dan zoeken we in overleg met ouders een geschikte school. Zijn we van mening dat regulier onderwijs nog een te grote stap is, dan adviseren we het continueren op Maupertuus binnen ons voortgezet onderwijs. In het voortgezet onderwijs doen kinderen soms een tussenjaar of alleen de brugklas om te “wennen” aan het vo systeem. Soms ook blijven kinderen twee jaar om daarna pas in de 3de van het regulier onderwijs in te stromen. Wanneer kinderen in de 3de klas op Maupertuus blijven (dit geldt niet voor HAVO 3 leerlingen) maken ze het meestal bij ons af middels staatsexamens of met deelcertificaten VMBO-B of VMBO-K in samenwerking met de openbare scholengemeenschap Zeist. Soms vindt de afronding plaats met IVIO-certificaten of doen we MBO-1 (entree opleiding) of MBO-2.

Waarom rond ik af?
Wij vinden dat kinderen over het algemeen het beste af zijn als ze op de fiets  samen met vriendjes-vriendinnetjes naar de dichtstbijzijnde school kunnen rijden. Natuurlijk ligt dit wat ingewikkelder voor onze leerlingen, anders zouden ouders de inspanningen (financieel/logistiek) graag achterwege laten. Wij ronden het basisonderwijs af met het CITO/leerling volgsysteem en ook vaak met een intelligentie onderzoek. Wanneer de resultaten het toelaten volgt doorstroming naar regulier voortgezet onderwijs. Bij onze staatsexamens kiezen we vaak voor een examenopbouw waarin we een scheiding aanbrengen per jaar. Bijvoorbeeld in VBMO-T klas 3 ronden we al enkele examenvakken af waardoor er zowel een positieve impuls is alsmede ook meer ruimte voor de zwaarste vakken in het laatste schooljaar. Zo ook bij HAVO en VWO. Vanwege de leerproblematiek/psychische gesteldheid van het kind wordt er gekozen voor de afronding via het staatsexamen bij ons, een reguliere afronding zou veel moeilijker zijn, dan wel niet haalbaar. Speciale aanpak en voorzieningen zijn dan een voorwaarde voor succesvolle afronding. We kunnen als team trots zijn op onze leerlingen die hun schoolcarrière buiten Maupertuus verder voortzetten na hun afronding bij ons!

Rob Broeren (directeur) en Reinier van Kuyk (directeur)



Maupertuus
Horstlaan 2
3971 LC Driebergen
tel: 0343-533611
email: driebergen@maupertuus.info

maandag 8 februari 2016

Trots als sleutelwoord voor maatwerk!


Vloekend, brutaal en met zijn capuchon zover mogelijk over zijn hoofd getrokken, zit hij de eerste weken boos in de groep. Hij haat het allemaal. Dat ik het lekker zelf ga maken; dat dictee en dat huiswerk over procenten. Hij doet het niet. Hij heeft de hoop allang opgegeven en al die andere hulpverleners voor hij hier kwam blijkbaar ook. Hij stond laatst opeens in mijn lokaal, even z’n oude juf gedag zeggen. Een spierbundel, vol discipline en doorzettingsvermogen, vol enthousiasme vertelt hij over het Corps Mariniers. Daar gaat hij voor. Hij wil meteen ook even weten hoe het met mijn baby gaat. Wat was ik trots op hem, weer, en hij nu zelf ook.

Maatwerk binnen het basisonderwijs klinkt heel mooi. Wat is maatwerk en is een probleem of moeilijkheid opgelost met werk op het eigen niveau? Nee. Op Maupertuus bestaat maatwerk uit een heleboel facetten.  Iedere keer als een leerling binnenkomt kijken we naar dit kind, met deze ouders, op deze school. En dat doen we iedere periode opnieuw. Wat werkt het best, waar is behoefte aan en op welke manier kunnen we daar als team zorg voor dragen? Een team met de expertise van pedagogen, psychologen, logopedisten, ergotherapeut en fysiotherapeut en leerkrachten. Wat kunnen wij bijdragen aan een leeromgeving, die naast veilig en vertouwd is, ook uitdaagt, motiveert en stimuleert?

Het contact met ouders is intensief. Zij kennen hun kind het best. Welke bagage nemen ouders en kind mee naar Maupertuus, wat werkt goed voor dit kind en deze leerling en vooral wat is het doel, de wens, de hoop? De lijntjes met ouders zijn kort. Om maatwerk te leveren moet je samenwerken.

Door de kleine klassen en het intensieve contact met de leerlingen, worden ze ieder jaar ook mijn kinderen. Ik wil het beste voor ze, voor allemaal en uit ieder kind het beste halen. Dat wat haalbaar is en het liefst nog iets meer. Die ruimte krijg ik hier op Maupertuus. Om als leerkracht voor ieder kind écht de tijd te nemen en eruit te halen wat er in zit. En geloof mij, er zit meer in dan wordt gedacht.

Wat heb ik al veel verschillende kinderen meegemaakt. Allemaal met een eigen verhaal. Dyslexie, faalangst, ODD, ADHD, ADD, allerlei benamingen in het autistisch spectrum, rekenproblemen, concentratieproblemen, geen of weinig zelfvertrouwen. Je kunt het een etiket noemen, een label, maar belangrijker is het hoe je daar mee omgaat. Bij het ene kind leg je de aandacht meer op het leerprobleem, bij het andere op het gedragsprobleem. Maar een dyslect doet gewoon mee met het dictee en een kind met faalangst maakt ook een toets.
Maatwerk binnen het basisonderwijs is inderdaad werken op je eigen niveau; bijvoorbeeld rekenen op het niveau van groep 4 en begrijpend lezen op het niveau van groep 7. Maatwerk is ook na een uitleg, de opdracht 1 op 1 nog eens samen oefenen. Een kind ergens op voorbereiden. Over een schouder meekijken en begeleiden voor de frustratiegrens wordt bereikt. Maatwerk is laten merken dat je het kind hoort en ziet en het serieus neemt. Een sociale situatie ondertitelen en spelenderwijs oefenen hoe je op een volgende situatie kan reageren. Maatwerk is een echt compliment of een kindgerichte beloning. Maatwerk is er voor zorgen dat een kind zich goed voelt in zijn vel, vertrouwen leert hebben in zijn mogelijkheden, steunen, sturen en los durven laten.

Maatwerk doe je met je hart en je hoofd om het beste uit ieder kind halen. De trots bij ze zien als iets ein-de-lijk wel lukt, het herwonnen vertrouwen in zichzelf terugzien of de tranen als het na hard werken toch nog niet zo goed is gegaan. Dan kijken we terug, blijven we oefenen, complimenteren en gaan we er samen nog een keer voor omdat we er in geloven.  Het is hard werken, veel schakelen, out-off-the-box denken en doorzetten. Want wat we vragen van de kinderen, moeten we als team ook zelf weten te bieden.

En wat ben ik trots. Trots op al die kinderen die stuk voor stuk iets bij zichzelf hebben gevonden waar zij zélf trots op zijn. Trots is dan ook het sleutelwoord voor maatwerk. Als een kind weer trots is op zichzelf is ons maatwerk geslaagd. En daar werk ik heel graag aan mee.


Véronique de Booy (leerkracht op Maupertuus)

Maupertuus
Horstlaan 2
3971 LC Driebergen
03430533611
driebergen@maupertuus.info
www.maupertuus.info