maandag 30 november 2015

Een maatpak voor zelfredzaamheid!

Zelfredzaamheid, hoe pak jij het aan?
Wat komt er allemaal bij kijken om jezelf te redden in de maatschappij en wanneer leer je dat eigenlijk? Hoe zelfstandig moet je zijn? Hoe gedraag je je tijdens sociale situaties? Hoe los je dagelijkse problemen op? Wat wordt er van je verwacht en wat wil je eigenlijk zelf?
Veel kinderen worden geleidelijk zelfstandig naarmate zij ouder worden. Het is het dilemma van iedere ouder: je wilt dat je kind zelfstandig en onafhankelijk wordt, maar aan de andere kant  is het nog niet zo gemakkelijk om je kind los te laten. Het  is vooral lastig als je kind een ontwikkelings- en/of leerachterstand heeft. Je hebt als ouder een zesde zintuig voor het aanvoelen wanneer je kind hulp nodig heeft. Dit leidt soms tot (onbewust) overnemen van situaties en mogelijk zelfs tot het vermijden van sociale situaties, want voor je gevoel kun je ze niet loslaten. Je wilt het allerbeste voor je kind, het dagelijks leven zo vlot mogelijk laten verlopen. Je bent je er dan niet van bewust, dat je kind op de lange duur hier niet mee geholpen is.
“Jan, ben je nu klaar? Ik heb je brood al gesmeerd, schiet op, je bent weer aan het treuzelen!". Eenmaal aan de keukentafel aangeschoven valt het Hester op dat Jan zijn haar nog niet heeft gedaan, de kraag van zijn hemd naar binnen gevouwen is en dat zijn brilglazen wel erg vettig zijn. Als Jan zijn boterham met flinke happen naar binnen werkt doet Hester snel gel in zijn haar, zijn kraag goed en geeft hem een doekje voor zijn bril. Vluchtig wrijft Jan met het doekje over zijn bril. Met volle mond zegt hij tegen zijn moeder; “Zo goed?"
“Heb je je tas al ingepakt?"
 Jan geeft geen antwoord, pakt zijn tas en fietst weg met zijn jas nog open. Eenmaal op school aangekomen komt hij erachter dat zijn agenda thuis ligt en dat hij het S.O. van Engels niet heeft geleerd.
Herken je dit? Dat je je 's avonds in bed afvraagt of je kind het gaat redden in de maatschappij? Wat als jij niet meer dagelijks om hem heen bent om hem te steunen en aan te vullen. Dat je in een boek leest wat je kind op welke leeftijd allemaal al zou moeten kunnen. En dat je je dan afvraagt of die van jou dat überhaupt ooit allemaal gaat doen?
De meeste jongeren nemen “vanzelf” de touwtjes in handen, kiezen hun eigen weg en trekken erop uit. Jongeren met een ontwikkelings- en/of leerachterstand kunnen problemen blijven houden met de dagelijkse basisvaardigheden die nodig zijn voor het zelfstandig functioneren. Zij kunnen bijvoorbeeld niet rekenen met geld, hebben moeite met klokkijken, zijn angstig om zich tussen anderen mensen te mengen, kunnen geen orde houden tijdens het bereiden van een simpele maaltijd of kunnen niet lezen. Belangrijk is om te bekijken wat je kind allemaal wél kan en waar hij/zij nog behoefte aan heeft om de taken die voor hen belangrijk zijn weer zelfstandig te kunnen uitvoeren. Waarom? Omdat zelfstandigheid goed is voor het zelfvertrouwen en de eigenwaarde!
Op een school als Maupertuus is er een aparte klas, de Maatwerkklas. Deze groep kinderen krijgt naast het maatpakje nog heel veel extra’s.
Wij, Marloes de ergotherapeut en Hanny, een  logopedist (paramedici)van Maupertuus zijn vanaf dit schooljaar gestart met de M&H-les. In deze les wordt gewerkt aan de zelfredzaamheid. Leerlingen werken aan het zelfstandig uitvoeren van bepaalde dagelijkse activiteiten en besteden aandacht aan de communicatieve vaardigheden.
Aan de hand van een doelenlijst geeft zowel de leerling als de ouder aan wat de persoonlijke leerdoelen zijn. Het thema verjaardagsfeest is gevierd en nu zijn we bezig met het thema kerstdiner.
Voordat de kinderen zelfstandig boodschappen gaan doen bij de echte AH, oefenen ze dit in het eigen winkeltje op Maupertuus. Daarvoor zijn recepten besproken en hebben de kinderen met elkaar overlegd, wie, wat gaat halen. Iedere leerling krijgt een eigen portemonnee met geld mee. Ook oefenen we kookvaardigheden in de keuken. De veiligheid is natuurlijk belangrijk, maar ook de hygiëne. Hoe kan je zelfstandig het overzicht behouden tijdens het koken, zonder stappen over te slaan of het eten te laten verbranden? Aan de hand van filmopnames kunnen zij zichzelf terugzien en geven wij  tips/tops die gebruikt worden voor de volgende keer.
Een ander belangrijk doel is samenwerken. Dat blijkt best lastig. Het is soms makkelijker om iets alleen te doen dan ook een ander zijn deel te gunnen. Hoe lastig is het om aan te geven dát je geen hulp wil van de ander die dingen al snel voor jou wil doen omdat je het graag zelf wil leren. Deze situaties worden besproken en ook echt geoefend. Het is nodig dat de kinderen kunnen reflecteren op eigen gedrag om veranderingen te bespoedigen. Soms heb je daarvoor iemand nodig die je een spiegel voorhoudt en je in het diepe gooit om er vervolgens sterker uit te komen.
Voorafgaand aan het boodschappen doen, bespreken wij de doelenlijst. Zowel Karin als ouders geven aan dat zelfstandig boodschappen doen goed gaat. Op het moment van vertrek, vraag ik voor de zekerheid of iedereen zijn boodschappenlijst en portemonnee bij zich heeft. Karin kijkt verschikt, maar zegt niets en komt niet in actie. “Heb je alles bij je Karin?” “Mijn boodschappenlijst ligt nog binnen, moet ik hem halen?” “Ga het lijstje maar pakken, zo weet je welke producten je moet kopen.” “Oh ja.” Met het boodschappenlijstje in haar hand en de portemonnee in haar zak, loopt Karin samen met de andere kinderen de AH in. Iedereen gaat zoals afgesproken zijn eigen weg. Al snel loopt zij met haar mandje bij de groenteafdeling te dwalen en kijkt verslagen om zich heen. Ik loop naar haar toe en vraag; “Lukt het allemaal Karin?” “Nee eigenlijk niet, ik weet niet waar de producten liggen in deze winkel. Ik heb daar al gezocht naar de salami (ze wijst naar de gehakt en kipfilet), maar ik zie het niet.”
Ook het zoeken naar de andere producten op haar lijstje verloopt moeizaam. Ze oogt onzeker en durft niets te vragen aan het personeel van de AH. Op de weg terug naar school zegt Karin; “Ik vond het best moeilijk. In de winkel bij ons thuis weet ik alles te vinden.”
Wanneer je je beperkingen accepteert en je kwetsbaar durft op te stellen is de weg naar verandering het grootst. De M&H groep is daarom ook een vertrouwde groep  waarin iedereen zijn eigen belemmeringen heeft. Iedereen respecteert elkaar. Wij zien dat de kinderen echt opbloeien en elkaar goed aanvullen. Kinderen die normaal bijvoorbeeld niet zo gemakkelijk praten gaan dit langzaam doen. Een ander blijkt over onvermoede leiderscapaciteiten te beschikken.
Wij zijn super trots om onze Kennis te combineren in de M&H-lessen en zodoende bij mogen dragen aan een stukje zelfredzaamheid van de kanjers van de maatwerk-klas.
De voorbeelden zijn gebaseerd op ervaringen en dus niet terug te leiden naar personen.
Hanny van Vondelen  (logopedist) en Marloes Verheesen (ergotherapeut)

Maupertuus
Horstlaan 2
3971 LC Driebergen
www.maupertuus.info
tel: 0343-533611
email: driebergen@maupertuus.info




maandag 16 november 2015

Kind in de knel

Het traditionele beeld van de thuiszitter is dat van een kind dat niet naar school gaat vanwege gedragsproblemen en daardoor het huis niet uitkomt. Dat beeld klopt slechts ten dele. Vergeten wordt dat er veel kinderen zijn die af en toe een dagdeel naar school gaan en dat vaak lange periodes achter elkaar. Zij staan wel ingeschreven op een school, maar fatsoenlijk onderwijs volgen is er niet bij. Onregelmatig schoolbezoek zonder dat daar een plan achter zit, betekent niet alleen onthouding van leren en je niet stabiel kunnen ontwikkelen, maar ook een gebrek aan houvast en binding. Met alle gevolgen van dien.
Mijn zoon overkwam dat: keurig ingeschreven op een reguliere basisschool, maar hij was er niet welkom om hele dagen onderwijs te volgen. De buurtschool kon niet waarmaken wat de overheid zo graag wil: elk kind goed onderwijs in de eigen leefomgeving. Suggesties van ons als ouders over tussenoplossingen, zoals de ochtenden wel naar school en de middagen andere vormen van onderwijs en scholing aanbieden met ondersteuning van school en ouders gezamenlijk, waren niet bespreekbaar. Passend onderwijs bestond tien jaar geleden nog niet. Met de beste wil van de wereld waren creatieve oplossingen taboe.

Speciaal onderwijs

Hetzelfde overkwam onze, nu zeventienjarige, zoon ruim vijf jaar geleden nog eens. Inmiddels had hij een plek gevonden op een school voor speciaal onderwijs. Wij blij, want je wilt toch dat je kind onderwijs krijgt en contacten heeft met leeftijdsgenoten. Maar ook hier liep hij vast en zat hij meer thuis dan dat hij naar school ging. De conclusie van deze school voor speciaal onderwijs: onze zoon zou niet verder komen dan groep zes van de basisschool. Ze konden hem niets meer bieden! Handelingsverlegen heet dat in het jargon. En dat terwijl deze school voor speciaal onderwijs gekoppeld was aan een school voor voortgezet speciaal onderwijs. Dan verwacht je toch meer expertise.
Op zo’n moment sta je raar te kijken als ouder van een intelligente zoon. Als ouder zet je je zo lang mogelijk in om gesprekspartner te blijven van de school van je kind. Je veronderstelt dat zij weten wat ze doen en verantwoorde keuzes maken. Ook ga je er als ouder vanuit dat de school het beste met jouw kind voor heeft. Niet dus.

Maupertuus

Enfin, voor de tweede maal wel ingeschreven staan in een school en niet het onderwijs en de begeleiding ontvangen die je van een school mag verwachten, bekroop ons als ouder een kafkaësk gevoel. Wat nu? Met de rug tegen de muur hebben we allerlei alternatieve onderwijsvormen de revue laten passeren. We wisten inmiddels al dat we van de gemeentelijke leerplichtambtenaar niets hadden te verwachten. Haar eigen woorden, dat ze ‘altijd de opinie van de schooldirecteur volgt’, voorspelden voor onze zoon niet veel goeds.
Toen kwam Maupertuus op ons pad. Samen zijn we in gesprek gegaan over onze zoon zijn gebroken schoolcarrière, zijn triggers en kwaliteiten. Onze zoon werd met open armen ontvangen en kreeg daarmee een kans! Geen mitsen en maren, maar aandacht, zorg en tijd. Er werd een perfecte combinatie van onderwijs en zorg geboden. Met een mooi resultaat: een jongen met zelfvertrouwen die eindexamen doet.

Bussemaker

Minister Bussemaker gaat de sociale ongelijkheid in het onderwijs onderzoeken. Dat biedt kansen! Hopelijk weegt zij daarbij mee dat een particulier instituut als Maupertuus al jaren voor de invoering van passend onderwijs veel werk maakte van het samenbrengen van zorg en onderwijs. Kijk naar onze zoon: in de kou gelaten door het reguliere basisonderwijs en het speciaal onderwijs, maar ontvangen in een warm bad van een particulier initiatief. Een niet te missen schakel in het Nederlandse onderwijspalet. Het kan niet anders dan dat dit een van de uitkomsten van haar onderzoek zal zijn.

Moeder van een Maupertuus-leerling

Maupertuus
Horstlaan 2
3971 LC Driebergen
www.maupertuus.info
tel: 0343-533611
email: driebergen@maupertuus.info



maandag 2 november 2015

Samen staan we Sterk - Liefde overwint ALLES!

In Nederland hebben wij, als ouder zijnde, geen keuze of een kind wel of niet naar school gaat. In Nederland zijn kinderen van 5 tot 16 jaar leerplichtig. In Nederland móeten kinderen naar school.
Zo krijgt ieder kind de mogelijkheid om zich voor te bereiden op de maatschappij en de arbeidsmarkt. Ik ben erg dankbaar dat wij in een land wonen waar naar school gaan vanzelfsprekend is. Al heb ik door ervaring geleerd dat de nadruk niet alleen gelegd moet worden op de leerplicht, maar dat het net zo belangrijk, of misschien nog wel belangrijker is dat ieder kind op een school zit die bij hem/haar past. Een school die aansluit bij de behoefte van het kind. Alleen dán kan een kind zich optimaal ontwikkelen, uitgaande van het feit dat een kind een veilige thuisbasis heeft.

Mijn dochter zit nu voor het tweede jaar op Maupertuus. Vanaf de eerste schooldag op Maupertuus gaat ze iedere dag met veel plezier naar school. Iets wat gelukkig voor veel kinderen vanzelfsprekend is, maar wat voor haar, zolang ze naar school gaat, jammer genoeg niet vanzelfsprekend was. In haar jonge leventje heeft ze een schoolverleden achter de rug wat ik geen enkel kind gun. Vanaf het moment dat mijn dochter naar school ging werd ze niet begrepen en -  erger nog - niet serieus genomen met alle gevolgen van dien; 4 verschillende reguliere basisscholen, 2 keer blijven zitten en een lange periode van thuiszitten. Dat zijn feiten waar mijn dochter ongewild mee te maken heeft gekregen. Oorzaak: het niet herkennen en het niet willen erkennen van haar ontwikkelingsstoornissen. Onbegrijpelijk, maar vooral heel erg jammer!

Wat ik het moeilijkste vond in deze periode was niet het feit dat de betrokken scholen handelingsverlegen waren of de ontwikkelingsstoornissen van mijn dochter niet herkenden, maar dat zelfs na ieder gesprek mét bijbehorende adviezen van alle betrokken instanties en het zichtbaar achteruit gaan van het welzijn van mijn dochter, de scholen haar nog steeds niet serieus namen. Met als gevolg dat ze niet in aanmerking kwam voor extra ondersteuning/begeleiding op school en ze geen groen licht kreeg voor het speciaal basisonderwijs. Mijn dochter bleef welkom op alle 4 gezeten reguliere basisscholen, maar geen van allen konden voldoen aan haar onderwijsbehoeften. Ze glipte steeds verder tussen mijn vingers vandaan. De negatieve dramatische uitspraken van mijn jonge dochter gingen door merg en been. Uitspraken die je van niemand wil horen en al helemaal niet van een kind, laat staan van je eigen kind. Het is te triest voor woorden, maar jammer genoeg toen de keiharde werkelijkheid.

Via via kwam ik in contact met een opvang voor kinderen met autisme. Daar werd mijn dochter wél serieus genomen en stond een positieve benadering centraal. Er ging een wereld voor ons open; mijn dochter werd daar volledig in haar behoeften voorzien en ik werd daar begeleid in het hoe nu verder. Geen begeleiding in de zin van wat de opvoeding/omgang met mijn dochter betreft, maar begeleiding in hoe wij er met elkaar voor konden zorgen dat mijn dochter zo gauw mogelijk een plekje in het speciaal basisonderwijs kon krijgen. Een veilige leeromgeving waar ze de zorg en begeleiding kan krijgen die ze nodig heeft om zich op haar niveau en in haar eigen tempo te kunnen/mogen ontwikkelen. Ook kreeg ik een andere leerplichtambtenaar toegewezen en ik kwam in contact met de directeur van het speciaal basisonderwijs in onze regio. Mijn dochter kreeg bij de geestelijke gezondheidszorg een andere psycholoog toegewezen en ik kreeg een consulent van het ministerie van Onderwijs toegewezen. Als al deze mensen mijn dochter niet konden helpen, wie dan wel? Ik had nog een lange weg te gaan, maar ik had vertrouwen in deze mensen, vertrouwen in dat het goed zou komen. Samen hadden we één doel; op korte termijn een plek vinden voor mijn dochter in het speciaal basisonderwijs.

Door miscommunicatie en onderlinge verhoudingen liep dit helaas anders. Mijn dochter moest vorig jaar na de zomervakantie weer terugkomen op de laatst gezeten school en zou voor de derde keer in groep 4 komen. Alsof dat nog niet genoeg was deed de directeur daar nog een schepje bovenop door een melding tegen mij in te dienen bij het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling (AMK). Hier moest ik het mee doen. Ik had volgens hem geen andere keuze meer. Tot het laatste gesprek ben ik netjes gebleven en ik zal ook zeker niet zeggen dat de desbetreffende scholen slecht zijn. Ze konden mijn dochter alleen niet bieden wat ze nodig heeft, namelijk passend onderwijs.

Na dagen en nachten speuren op het internet, gericht zoekend naar particulier onderwijs, en na gesprekken met nauw betrokken specialisten, kwam ik uit bij Maupertuus; particulier onderwijs voor kinderen met leer- en ontwikkelingsproblemen. 
Kinderen met leerproblemen en/of ontwikkelingsproblemen, die in het reguliere onderwijs zijn vastgelopen, worden op deze particuliere school in kleine klassen individueel begeleid door een multidisciplinair team in een veilige leeromgeving. Perfect aansluitend bij de onderwijsbehoefte van mijn dochter en met haar traumatische schoolverleden. Voor mijn gevoel de enige manier om haar weer op de rit te krijgen.

Wat heeft Maupertuus dit waar gemaakt. Maupertuus is een school waar ieder kind uniek is.
Een veilige leeromgeving waar kinderen in hun waarde worden gelaten en in combinatie met liefdevolle zorg en begeleiding, door middel van een multidisciplinair team, worden gestimuleerd zich verder te ontwikkelen. Ieder kind op zijn/haar niveau en in zijn/haar tempo. Maupertuus is onderwijs op maat en werkt in het belang van het kind!

Elke dag ben ik dankbaar en blij met de keuze die ik voor mijn dochter heb kunnen maken. Ze gaat vanaf de eerste schooldag op Maupertuus met heel veel plezier naar school en haar gehele ontwikkeling gaat met grote sprongen vooruit. De orthopedagoog van Maupertuus omschrijft haar ontwikkeling als volgt: deze leerling heeft zich in 1 jaar tijd ontpopt van een beschadigd, kwetsbaar meisje met een laag zelfbeeld en weinig levenslust tot een sterke, stabiele en vrolijke meid dat met veel plezier naar school gaat en sociaal erg geliefd is. De achterstanden op didactisch gebied heeft ze keurig ingelopen en ze gaat met mooie sprongen vooruit. Ze is een voorbeeld van passend onderwijs waarbij wordt aangesloten aan de onderwijsbehoefte en de unieke ontwikkeling van een kind.

Het zijn zware jaren geweest, vooral voor mijn dochter, maar wat ben ik blij dat ik haar al die tijd een veilige thuisbasis heb kunnen geven en van daaruit de energie en de kracht heb gehad om voor haar te blijven vechten. Net zolang tot ze kreeg waar ze, net als ieder ander kind, recht op heeft namelijk; een passende plek in het onderwijs.

Samen staan we Sterk - Liefde overwint ALLES!

Bedankt Maupertuus!

Carmen, Trotse mama van een Maupertuus-leerling


Maupertuus 
Horstlaan 2
3971 LC Driebergen
www.maupertuus.info
tel: 0343-533611
e-mail: driebergen@maupertuus.info